12. Sygnalizacja świetlna (U-35 i inne) - projektorganizacjiruchu.pl

Przejdź do treści

Menu główne:

Urządzenia BRD

Sygnalizacja świetlna

Do optycznego prowadzenia ruchu stosuje się:

1. Sygnalizację przenośną,

2. Znaki drogowe o zmiennej treści informujące o warunkach pogodowych i stanie nawierzchni,

3. Tablice świetlne przekazujące komunikaty tekstowe,

4. Sygnalizację ostrzegawczą stosowaną przy wszelkiego rodzaju przeszkodach stałych i tymczasowych,

5. Aktywne punktowe elementy odblaskowe,

6. Urządzenia sygnalizacyjne do ograniczania prędkości.

1. Sygnalizacja przenośna

Wyróżnić można sygnalizację przenośną dla ruchu wahadłowego i dla tymczasowego sterowania ruchem na prostym skrzyżowaniu.

Przy sterowaniu ruchem wahadłowym stosuje się sygnalizatory trójkomorowe o średnicy 200 lub 300 mm. Dopuszcza się stosowanie sygnalizatorów dwukomorowych (bez komory sygnału żółtego), lecz wówczas komory muszą mieć średnicę 300 mm.

Przed każdą sygnalizacją przenośną ustawia się dodatkowo znak drogowy pionowy A-29 „sygnały świetlne”.

Jeżeli odcinek objęty ruchem wahadłowym ma więcej niż 50 m oraz występuje znaczna zmienność obciążenia ruchem danego fragmentu drogi w funkcji doby, obowiązkowe jest stosowanie detekcji na tym odcinku w celu dostosowania długości sygnału zielonego do rzeczywistego natężenia ruchu i zapobieżenie tworzeniu się kolejek pojazdów z powodu niewykorzystywania nadmiernie długiego sygnału zielonego, co może mieć miejsce przy sterowaniu stałoczasowym.

Sygnalizacja przenośna
(przykład)

2. Znaki o zmiennej treści informujące o warunkach pogodowych i stanie nawierzchni

Tablica o zmiennej treści informująca o warunkach pogodowych i stanie nawierzchni

Przykład automatycznej stacji pomiarowej z tablicą o zmiennej treści.

Znaki drogowe o zmiennej treści informujące o możliwości wystąpienia trudnych warunków ruchu związane np. z oblodzeniem jezdni lub silnym wiatrem bocznym ustawia się w pobliżu miejsc, w których takie zjawiska mogą zachodzić. Przede wszystkim są to wloty do i wyloty z kompleksów leśnych, wjazdy na wiadukty lub mosty, wyloty z tuneli, odcinki dróg w pobliżu rzek lub jezior, itp.

Znaki informujące o stanie nawierzchni i warunkach atmosferycznych są sterowane automatycznie zespołem czujników mierzących temperaturę nawierzchni i wilgotność (informacja o oblodzeniu), przejrzystość powietrza i jego wilgotność (informacja o zamgleniach), temperaturę powietrza. Możliwe jest także zdalne sterowanie znakami z centrum dyspozytorskiego.

3. Tablice informacyjne przekazujące komunikaty tekstowe

Tablica informacyjna przekazująca komunikaty tekstowe

Przykład zastosowania tablicy informacyjnej (o zmiennej treści) na urządzeniu bramowym.

Podobne rozwiązania jak w przypadku znaków o zmiennej treści, informujących o warunkach pogodowych i stanie nawierzchni, stosuje się w przypadku tablic przeznaczonych do informowania kierujących o wszelkich innych utrudnieniach na drogach, niemieszczących się w kategoriach znaków drogowych o zmiennej treści lub informacjach o stanie nawierzchni i warunkach atmosferycznych.

Tablice informacyjne z możliwością dowolnego formułowania przekazywanych komunikatów są ustawiane w takich miejscach, by nie spowodować zagrożenia bezpieczeństwa i zapewnić ich dobrą czytelność. Zestaw przekazywanych komunikatów może w pewnych przypadkach przybrać postać treści preformułowanych, wybieranych automatycznie z pamięci urządzenia sterującego, np. przy nadawaniu ostrzeżeń o zbyt szybkiej jeździe lub o przekraczaniu osi drogi w miejscach niedozwolonych. Normalnie jednak teść nadawanych komunikatów jest formułowana w centrum dyspozycyjnym w zależności od sytuacji na drodze (np. ostrzeżenia o możliwych zakłóceniach ruchu spowodowanych przewidywanymi zdarzeniami odbywającymi się na drogach).

Tablice przekazujące dowolne komunikaty słowne instalowane są zazwyczaj przy autostradach i drogach szybkiego ruchu, w miejscach o dużym prawdopodobieństwie zaistnienia sytuacji wymuszających bieżące przekazywanie kierującym zmiennych informacji tekstowych w czasie rzeczywistym, nie wyklucza się jednak ich umieszczania przy pozostałych drogach, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

4. Sygnalizacja ostrzegawcza na przeszkodach stałych i tymczasowych

U-35

Światło ostrzegawcze

(czerwone i żółte)

Przykład zastosowania świateł ostrzegawczych U-35 barwy żółtej na barierze U-20.

Sygnalizator wczesnego ostrzegania

Przykład zastosowania sygnalizatora wczesnego ostrzegania na tablicy wcześnie ostrzegającej (U-27).

Na urządzeniach zamykających przejazd (bariery drogowe, rogatki zamykające jezdnie) umieszcza się światła ostrzegawcze nadające sygnał czerwony stały lub co najmniej dwa sygnały czerwone pulsujące. Automatyczne uruchamianie nadawania sygnałów czerwonych jest obowiązkowe w przypadku rogatek zatrzymujących ruch przed przejazdami kolejowymi, wjazdami na ruchome mosty lub promy. Sygnały świetlne mogą być nadawane tylko przez sygnalizatory ustawione obok jezdni lub przez sygnalizatory i światła umieszczone na belce rogatki.

Na pozostałych obiektach ograniczających szerokość pasa ruchu stosuje się urządzenia ostrzegawcze nadające sygnały żółte migające z częstotliwością stosowaną w sygnalizacji świetlnej.

Na drogach szybkiego ruchu i autostradach, a także na drogach o innej kategorii, ale znacznie obciążonych ruchem lub w miejscach szczególnie niebezpiecznych (ostre zakręty, brak widoczności na łukach pod wiaduktami, itp.), najazd na przeszkodę ograniczającą ruch jest poprzedzany tzw. falą świetlną, nadającą sekwencyjne sygnały żółte przesuwające się w kierunku najazdu na przeszkodę. Możliwe jest również umieszczanie sygnalizatorów bezpośrednio na belce zapory.

W przypadku autostrad i dróg szybkiego ruchu instaluje się - w odległości co najmniej 100 m od miejsca ustawienia fali świetlnej lub innej przeszkody - błyskowy lub pulsujący sygnalizator wczesnego ostrzegania nadający sygnały w kolorze żółtym.

5. Urządzenia sygnalizacyjne do wskazywania prędkości rzeczywistej

Wyświetlacz prędkości rzeczywistej z detektorem radarowym

Urządzenia wskazujące prędkość rzeczywistą stosuje się w miejscach, w których obserwuje się rozwijanie przez kierujących prędkości większej, niż wynika to z przepisu ogólnego lub szczegółowego ograniczenia prędkości, i jest to zjawisko szczególnie niepożądane - np. na początkowych odcinkach wjazdów do miejscowości położonych w ciągu drogi o dużym natężeniu ruchu. Zalicza się do nich przede wszystkim radarowe wyświetlacze prędkości rzeczywistej, przy czym nie wolno ich stosować łącznie ani przemiennie z wyświetlaczami prędkości zalecanej dla celów koordynacji przejazdu wzdłuż ciągu osygnalizowanego. Cyfry pokazywane przez wyświetlacz nie mogą być barwy białej. Wyświetlacze prędkości rzeczywistej powinny podawać prędkości tylko tych pojazdów, które przekraczają prędkość dopuszczalną na danym odcinku drogi.

Na drogach zamiejskich, w miejscach, gdzie należy bezwzględnie ograniczyć prędkość, stasuje się radarowe detektory prędkości połączone z kamerami wideo rozpoznającymi numer rejestracyjny pojazdu przekraczającego prędkość dozwoloną na danym odcinku i wyświetlanie go, wraz z wartością prędkości rzeczywistej chwilowej, na tablicy informacyjnej widocznej dla kierującego pojazdem. Urządzenie takie może być sprzężone z rejestratorem zdarzeń i stanowić dowód przekroczenia przepisów. Można również stosować automatyczne zatrzymywanie strumienia pojazdów poprzez sprzężoną z detektorami i kamerą sygnalizację świetlną, która w przypadku kontynuowania przez danego kierującego jazdy z prędkością wyższą od dopuszczalnej, zaczyna nadawać sygnał czerwony o określonej długości, dla uspokojenia ruchu.